“در شهر و بازار زنانی با پوشش چادربرقع دیده می‌شوند اما شمار آنان نسبت به زنانی که چادر تنها می پوشند بسیار اندک است؛ پوشیدن چادر از زمان های دور در افغانستان رواج داشت اما در زمان حکومت طالبان چادر برقع اجباری شد.
در دوره طالبان، مردان به شدت از پوشیدن لباس هایی که جلوه غربی داشت منع شدند و زنان نیز فقط می توانستند با برقع از خانه خارج شوند.
بسیاری در افغانستان معتقدند که برقع، پوششی که در سه دهه اخیر به عنوان نماد زن افغانستانی برای جهان شناخته شده اما نماد تاریخی و باستانی زنان این کشور نیست و جایگاه اسلامی هم ندارد؛ شاید بیش از هر کشور دیگری، تحولات سیاسی می تواند بر نوع پوشش مردم تاثیرداشته باشد.
اکنون و با وجود اینکه 20 سال از سقوط حکومت طالبان می گذرد، هنوز برقع پوشش غالب در میان زنان افغان است. اما در شهرهایی که نسبتاً از آرامش برخوردارند، – به ویژه کابل، هرات و مزارشریف – زنان و دختران افغان، از پوشش متنوعی استفاده می کنند.”
این متن در یکی از سایت‌های انترنتی به چشمم خورد اما دیروز زمانیکه از خانه به محل کارم می‌رفتم در داخل موتر صدای زنانی به گوشم میامد که می‌گفتند “طالبان می‌آیند و باید چادر برقع بخریم، آنان اجازه نمی‌دهند ما بدون برقع ازخانه بیرون شوِیم.”
صدای یک دختر جوان بود که ادامه می‌داد: “من دیروز رفتم به بازار و قیمت برقع پرسیدم؛ نسبت به گذشته گران شده و دوکان داران هم می‌گفتند ازدوهفته به این طرف خانم های زیادی برای خرید برقع به خصوص دخترخانم‌هایی که در مناطق نا امن زندگی میکنند برای خرید برقع می‌آیند.”
علت همه این نگرانی‌ها به قدرت رسیدن طالبان است که زنان را وادار به پوششی اجباری میکنند؛ پوششی که مبنای اسلامی هم ندارد و در تاریخ این کهن دیار هم جایی برایش پیدا نمی‌شود.
مصداق این کلام هم اعلامیه‌ها و صحبت‌های مردمی است که از برخی ولایت‌ها بیرون زده است.
طالبان قانون وضع کرده‌اند که هیچ زنی بدون محرم نمی‌تواند از خانه بیرون شود و اگر بیرون هم می‌رود، می‌بایستی پوشش برقع داشته باشند.
نا امنی‌های اخیر نگرانی‌های زیادی برای جامعه ما و به خصوص زنان ایجاد کرده؛ حتی دوستانم که افکار دگراندیشانه تری داشتند و شاید یک بار هم برقع بر سر نکرده بودند، به فکر خرید روبند و برقع شده‌اند.
آینده زنان افغانستان به کجا خواهد رسید؟ آیا دستاوردهای ما با خاک یکسان خواهد شد؟ چه کسی می‌تواند پاسخ این سوالات بی رحم را بدهد؟ آیا باید تن به جبر طالبانی داد یا خاک آبایی و اجدادی خود را ترک کرد؟
نه! ایستادن و مقاومت؛ چیزیست که از مادران این سرزمین به مردان میراث رسیده است؛ ما زنان باید نماد ایستادگی و مقاومت باشیم!
نظرات بسته شده است.