در تاریخ دهم سنبله برخی رسانه ها با منهج و سیاست های غربی به انتشار مطلبی به نقل از سایت “المرصاد”، رسانه وابسته به اداره عمومی استخبارات حکومت افغانستان دست زدند که در مطلبی از این رسانه، مذهب شیعه و فرقه های خوارج، قادریه و مرجئه، ضاله خوانده شده بودند.
این محتوا و چنین مطلبی به شدت از سوی رسانه هایی که اهدافی خاص برای افغانستان دارند و در خروجی آنان اثری از بی طرفی یا حتی انصاف عمومی دیده نمیشود، پمپاژ شد.
در ابتدا باید به این اشاره کرد که محتوای سایت المرصاد، نقل قولی از “عبدالله بن مبارک مروی” یکی از علمای عصر امام جعفر صادق(ع) و امام ابوحنیفه(رح) میباشد.
در این نوشتار از دیدگاه دانش و سواد رسانه ای، به چرایی و چگونگی بازنشر این مطلب در رسانه های بیرونی پرداخته میشود.
اولین بار این محتوا در سایت “آماج نیوز” و با این تیتر: “رسانه اداره استخبارات طالبان، مذهب شیعه را فرقه ضاله، باطل و گمراه‌کننده توصیف کرد”، انتشار یافت.
پس از آن رسانه وابسته به عربستان سعودی، اندیپندنت فارسی چنین تیتری را به کار برد: “رسانه طالبان: شیعیان و خوارج در جهل و حماقت برابرند و در تضعیف اسلام نقشی یکسان دارند.”
این رسانه ها، از جمله دست اول ترین رسانه ها بودند که منجر به انتشار و تولید محتواهای تند و داغ در دیگر رسانه ها و به خصوص سایت های زرد(سایت های فاقد اعتبار) در مورد تشیع و حکومت افغانستان شدند؛ نکته مهم اینجاست که آماج نیوز و اندیپندنت فارسی، رسانه هایی میباشند که در نظر و دیدگاه اکابر حوزه رسانه و خبرنگاری به عنوان منبع دروغ پراکنی و شایعه سازی شهرت دارند و محتوای آنان با محتواهای فاقد اعتبار پیج های بی نام و نشان فیسبوکی فاصله چندانی ندارد.
در پیروی از این دو رسانه، دیده شد که بسیاری از سایتها، چینل های یوتیوبی، پیج های فیسبوکی و توئیتری به این قصه پرداختند و با چهل کلاغ کردن مطلب، سهمی در ایجاد تنش میان حکومت و شیعیان افغانستان گرفتند.
میتوان به صورت عمومی رسانه ها یا مجاری که به این ماجرا پرداختند را به دو دسته هدفمند و بی هدف تقسیم کرد:
دسته هدفمند:
عمدتا رسانه هایی هستند که از کوچکترین اقدام برای ایجاد تنش میان مردم و حکومت افغانستان پرهیز نمیکنند و چنین محتواهایی اگر از جانب رسانه های حکومتی منتشر شود، کار این گونه سیستم های هدف مند وابسته به غرب را آسان تر میکند.
دسته بی هدف:
همواره رسانه هایی وجود داشته و دارند که بدون نگاه به عواقب انتشار یک محتوا، با الگوگیری یا کاپی برداری، یک مطلب را انتشار میدهند و هر اندازه یک مطلب داغ تر باشد، سرعت کار این گونه رسانه ها بیشتر میشود.
با این حال حرف اساسی و حقیقت پنهان در این اتفاق، چیز دیگری است؛ برای اذهان پرسشگر سوال پیش میاید که در جهان و به خصوص افغانستانی که در هر لحظه و ساعتش پر از خبر و رویدادهای خبرساز مختلف است، چرا رسانه هایی همچون آماج نیوز و اندیپندنت فارسی و شبکه های مترادف آنان، به اینکه یک مطلب کوتاه از یک سایت حکومتی بر علیه تشیع حرف زده اند، میپردازند؟ مگر مطلب منتشر شده بر علیه تشیع موضع رسمی حکومت افغانستان بوده؟ علاوه بر مذهب تشیع به سه فرقه دیگر هم اشاره شده بود، چرا در تیتر و محتوای این رسانه ها حمله به شیعه برجسته سازی شده است؟ چرا به خوارج که نماد بارز امروزی آن داعش است، اشاره مستقیم نشده است؟
جمع بندی:
با توجه و مرور سابقه این گونه رسانه ها در تنش زایی، اختلاف افکنی و فتنه انگیزی، از جمله مسئله محدودیت بر عزاداران در عاشورای امسال، عدم حضور شیعیان در راس حاکمیت، برجسته سازی حملات داعش به مساجد شیعه و… میتوان به این نتیجه رسید که ماموریتشان خبررسانی نبوده و تثبیت شده است که این بار پروژه نفاق اندازی از جانب دستگاه های استخباراتی غربی به آنان سپرده شده است؛ رد پای سیاست های انگلیسی در چنین ماموریت هایی دیده میشود؛ جنس حملات نرم انگلیس از گذشته تا به حال بر علیه یک کشور و جامعه، اختلاف اندازی بوده است و این میطلبد تا جامعه به سواد رسانه ای بالا برسد و در گودالی که دستگاه های استخباراتی غربی ایجاد کرده اند، پای نگذارند.
اما سخنی با حکومت؛ بدون شک داعش اصلی ترین حلقه ضد افغانستانی چه بر علیه حکومت و چه بر علیه مردم است که ارتزاق مالی و تشکیلاتی اش در بیرون مرزهای افغانستان میباشد؛ داعش یا خوارج امروزی به خوبی ثابت ساخته که هرگونه موضعی از تشیع را مورد هدف قرار میدهد و در چنین وضعی، یکی کردن داعش و شیعه یک اشتباه بزرگ تاکتیکی به شمار میرود؛ حکومت فراموش نکند که داعش دشمن استراتژیک هم حکومت و هم شیعه و پس از آن عموم مردم افغانستان است؛ رسانه های وابسته به غرب منتظر کوچکترین لغزشی چه از سوی حکومت و چه از سوی مردم هستند تا از راه دور آتش در جامعه آسیب پذیر افغانستان روشن کنند.
سخنی با مردم:
یک تعریف و ضرب المثل قدیمی افغانستانی است که میگوید مردم افغانستان در نبردها همواره پیروز بوده اند اما در میدان سیاست همواره ناکامی را تجربه کرده اند؛ ربط این ضرب المثل با موضوع فعلی این است که دشمن روی کم آگاهی مردم حساب باز کرده و امیدوار است؛ مهمترین ابزار فریب افکار عمومی، رسانه ها هستند؛ پادزهر این سم این است که پس از خواندن، دیدن یا شنیدن یک محتوای رسانه ای، مخاطب از خود بپرسد که چرا چنین محتوایی را این رسانه منتشر کرده است؟
نظرات بسته شده است.