روز چهارشنبه هفتم سرطان در شهر استکهلم، پایتخت سوئدن، یک فرد که گفته می‌شود عراقی هم بوده، در مقابل مسجد مرکزی این شهر، در تجمعی ضمن توهین و بی احترامی به قرآن کریم، یک جلد از این کتاب مقدس را به آتش کشاند.
این اتفاق دقیقا در روز اول عید قربان رخ داده است.
مسئله اصلی اینجاست که مجوز چنین تجمع و اقدام شنیعی توسط پولیس سوئدن ارائه شده است؛ مجوزی که پولیس گفته در راستای آزادی بیان صادر شده است.
اما آزادی بیان چیست؟ بیان با عمل چه تفاوتی دارد؟
آزادی بیان به کنشی از جانب فردی میباشد که از طریق گفتار، نوشتار، ترسیم یا حرکتی که حاوی یک اعتراض، افشاگری و مددطلبی باشد، اطلاق می‌گردد.
آزادی بیان در شکل و حالتی است که حاوی توهین، جریحه دار شدن افکار جمعی و آسیب رساندن به کسی نباشد و از سویی افترا در آن دیده نشود.
به این مسئله نمی‌خواهیم بپردازیم که اقدام نفرت انگیز و سراسر توهین یک فرد هتاک در سوئدن با پشتوانه مرکزی دولتی، روح و احساسات حدود یک ونیم میلیارد مسلمان را خدشه دار کرده است.
هدف این است که تا از دموکراسی و آزادی بیان ابزاری سخن به میان بیاید.
هلوکاست
هلوکاست به معنای سوزاندن همه چیز گفته می‌شود و پس از ادعای سوزانده شدن شش میلیون یهودی در جریان قدرت داشتن حزب نازی در دهه ۴۰ میلادی در کوره ها روی زبانها افتاد.
این اتفاق که تا کنون مستنداتی محکمه پسند برای آن ارائه نشده، پس از پایان جنگ جهانی دوم و پیروزی کشورهای ضد نازی و برای جنگ نرم پسا جنگ جهانی دوم بر علیه هیتلر طراحی و برجسته شد.
ده ها تن از فرماندهان ارتش هیتلر به اتهام دست داشتن در رویداد هلوکاست محاکمه و اعدام شدند.
هلوکاست تا حدی در کشورهای غربی قداست یافت که حتی در قوانین برخی کشورها تصویب شد که انکار هلوکاست جرم پنداشته می‌شود و صحبت و رای مخالف در مورد این ادعا، جزء آزادی بیان محسوب نمی‌شود.
حتی این قوانین تا حدی دارای پشتیبانی بالای صاحبان قدرت در غرب است که فیسبوک هم چند سال قبل اعلام کرد مطالبی که در رد هلوکاست باشد را حذف می‌کند.
با این حال بنا بر گزارشی که در سال ۱۳۹۹ بی بی سی در مورد هلوکاست نوشته بود، ۱۶ کشور اروپایی و رژیم اسرائیل هرگونه انکار و تردید در مورد این واقعه ثابت نشده را جرم می‌دانند و با عاملان آن برخورد جدی و تند می‌شود؛ بنا بر این قوانین، حتی پژوهشگران غربی نمی‌توانند به منظور روشن سازی ادعاها در مورد هلوکاست، تحقیقی را انجام دهند.
حالا اگر در نظر بگیریم که کسی هلوکاست را انکار کند و یا حرفی مخالف با آن بزند، قلب جامعه یهودی را که نهایتا ۱۵ میلیون نفر در کل جهان می‌باشند را جریحه دار کرده و در نقطه مقابل اگر کسی بخواهد به مقدس‌ترین سند و کتاب یک و نیم میلیارد مسلمان توهین کند، آزادی بیان به حساب می‌آید؛ این منطقی است که غرب و غربگرایان دارند.
شعارهای میان تهی لیبرالیستی
عبارات و واژگانی همچون صلح جهانی، آزادی، آزادی بیان، حقوق بشر و… همواره در زبان لیبرالیزم و کشورهای تابع آن شنیده می‌شود اما دیده شده که اگر پای سیاست‌های آنان در میان باشد، این شعارها دیگر وجود ندارند و چه بسا به گونه ماکیاولیستی برای پیشبرد اهداف خود، از سخیف ترین و بی شرمانه ترین اقدامات استفاده می‌کنند.
هلوکاست، رویدادی موهوم است که همواره بهترین آینه برای شیطنت‌های غرب و به خصوص صهیونیزم در جنگ‌روانی – رسانه‌ای به شمار می‌رود.
صهیونیزم و غرب حتی منطقی که برای این رویداد موهوم معیار قرار داده اند را در رویدادهای نفرت انگیزی همچون هتک حرمت اخیر به قرآن کریم در استکهلم قبول ندارند.
آزادی بیان و واژگان دلچسب مشابه آن، ابزاریست که غرب برای اهداف خود در هر زمان و مکانی که بخواهد استفاده می‌کند و اگر لازم شود، تا مرز انکار این شعارهای خود پیش می‌رود.
نظرات بسته شده است.