ناصر نظری، عضو شورای ولایتی بادغیس در گفتگو با خبرگزاری وطن24 بیان کرد: “آبده‌های تاریخی بادغیس رو به نابودی است و این مسئله به دلیل عدم مراقب حداقلی از آنان می‌باشد.”
به گفته او، صدها آبده و مکان تاریخی که از هزاره‌ها تا صده‌های قبل در بادغیس ساخته شده، بیشتر در مناطق زیر کنترل طالبان می‌باشد و همین قضیه سبب شده که خطر نابودی آنان، روی شمارش معکوس قرار بگیرد.
این نماینده مردم بادغیس در شورای ولایتی اشاره می‌کند که بی توجهی دولت هم به این قضایا سبب شد نگرانی‌ها از فروپاشی نمادهای تاریخی و تمدنی بادغیس به مرگ خود نزدیک شود.
گفته شده مسئولان دولتی مربوطه تنها به مراکزی که زیر قلمرو خودشان است، سر می‌زنند و کار اجرایی و عملی برای نگه داری و حفاظت از آن انجام نمی‌شود.
وی خبر داده که ادامه این وضعیت، نهایتا پنج تا 10 سال از عمر این آثار گران ارزش را باقی نگذاشته است.
اما عبدالاول حبیبی، آمر فرهنگ اداره اطلاعات و فرهنگ ولایت بادغیس مهمترین دلیل از بین رفت و آسیب دیدگی آبده‌ها و آثار تاریخی این ولایت را نفوذ طالبان می‌داند.
او می‌گوید: “بیشتر مناطقی که آبده‌های تاریخی در آن قرار دارد، در تسلط طالبان است، از جمله می‌توان به جوند و بالامرغاب اشاره داشت.”
به بیان وی، در بالامرغاب، قلعه تاریخی “موریچاق” که قدمتی 2400 ساله دارد و در زمان امپراطوری اسکندر مقدونی ساخته شده بود و مسجد “شاه مشهد” که در زمان غوری‌ها در ولسوالی جوند اعمار شده بود، زیر کنترل طالبان است.
این مقام با این همه تاکید دارد اداره اطلاعات و فرهنگ بادغیس صلاحیت‌های اجرایی ندارد و در وضعیت فعلی تنها تحقیقات خود را انجام داده و به اداره ولایت و وزارت اطلاعات و فرهنگ ارسال می‌کند.
آقای حبیبی هم خواهان این است برای جلوگیری از این وضع اَسفبار، تلاش همگانی از مرکز کشور تا بادغیس صورت بگیرد.
ولایت بادغیس از کهن‌ترین مناطق افغانستان است.
بیشتر اشیای تاریخی این ولایت به صورت غیر قانونی و غیر استاندارد از زیر خاک به دست میاید و به کشورهای ایران، پاکستان و امارات متحده عربی قاچاق می‌شود.
نظرات بسته شده است.